Geen afscheid zonder dank je wel 💜
Het is een lange tijd geleden dat ik een blog heb geschreven. Niet omdat ik het vergat, maar er was geen inspiratie voor tekst. Zoals ik in mijn laatste blog schreef….alles heeft een eigen tijd. Ik ben daar (redelijk) trouw aan. Dus er was geen tekst.
En nu ineens…nu ik bijna 67 jaar wordt is er die tekst. Is het blijkbaar die tijd.
Ik heb zo aan den lijven ervaren hoe essentieel het is om dank je wel te zeggen…en ook dank je wel te krijgen. En dat heb ik deze week zo gevoeld. En daar willen woorden bij om dit tot uitdrukking te brengen.
Het is een uitdrukking vanuit het systemisch werk: geen afscheid zonder dank je wel. Wanneer er van beide kanten ‘dank je wel’ gezegd kan worden, dan kan je de deur goed sluiten van die fase, van dat contact. En gaat de deur naar de volgende open, zonder dat je nog balast mee hoeft te nemen.
Vanaf volgende maand zal ik maandelijks een bedrag op mn rekening krijgen. Ik noem het m’n basisinkomen, maar de meesten kennen het als AOW en pensioen. Want nee, ik ga niet met pensioen. Ik blijf fijn doen waar ik blij van wordt.
Maar met het vooruitzicht op z’n maandelijks vast inkomen (wat ik al jaren niet meer had als zzp-er) ben ik nog eens vanuit mn hart gaan kijken naar mn activiteiten. Wat wil ik zeker blijven doen? Wat mag afgesloten worden? Wat vraagt om leegte zodat er ook iets nieuws kan ontvouwen?
Het was me snel duidelijk…alles waarvoor ik super vroeg m’n bed uit moet, alles waarbij de kans groot is dat ik in de file rijd, alles waardoor ik ‘s avonds nog ver de deur uit moet…daarmee stop ik.
En zo was er deze week (week van 18 – 24 maart 2024) afscheid van dingen die ik wel heel leuk vond en vind om te doen… en waarmee ik toch ga stoppen. M’n laatste keer een groep ondernemers informeren over het Broodfonds. De laatste keer de werkconferentie in Heumen begeleiden, waar ik al jarenlang aan verbonden was.
Afscheid met een traan (van beide kanten) En afscheid in dankbaarheid, want oh wat was het vervullend om er mijn bijdrage aan te geven. En wat werd ik gezien. Bloemen, kadootjes, lieve woorden, warme knuffels… Sprakeloos en ontroerd was ik.
Nu ruimte ten top voor die derde levensfase. M’n moestuin ben ik aan ‘t uitbreiden, m’n huis vraagt om verbouwing…
En natuurlijk blijf ik actief in m’n passie…mensen nog meer hun essentie te laten ervaren. Of om het licht te laten schijnen op dat wat in de weg staat dat te voelen. Dus welkom voor een massage, voor een opstellingen of in een workshop. En ik blijf verbonden aan de Tinnitus Academie waar ik die passie ook leef.
In alles open staan voor wat het leven nog meer voor me in petto heeft.
Ik heb er zin in 💖