Mijn
Bestemming
het leven als een avontuur
bestemming
Het gaat om het leven
Leven
In liefde
Voor mezelf
Voor de ander
Om zo
M’n bestemming te bereiken
Ik zet stappen
Voel
Onderzoek
En
Ga m’n weg
Oefening in zijn
Annelies de moet
Het leven leerde me dat het levenspad zich toont door het te gaan met de fluisteringen van m’n ziel als mijn kompas. Het leerde me dat alles een eigen tijd en plaats heeft. En dat, wanneer ik het overlaat aan iets groter dan ikzelf, er magie kan ontstaan.
Ik houd van dat ‘pad vinden’, van die ontdekkingstocht die het leven is. Zo ontwikkelde ik mijn passie om met mensen op weg te zijn.
Niet op een gebaand pad, maar als gids en ‘padvinder’ eigen wegen ontdekken, ziel en zaligheid verbindend. Zo komt het leven via ieder mens tot uitdrukking.
Als meisje, opgegroeid in een gezin met 3 zussen en 2 dood geboren broertjes, leerde ik hoe graag ik verdriet van anderen wilde wegnemen. De ‘redder’ in mij was geboren. Tot ik, verder in mijn leven, leerde dat ik niemand te redden heb.
Al vroeg ‘wist’ ik dat ik moeder wilde worden. De kracht van zwangere vrouwen en geboorteprocessen fascineerde me. Ik voelde dat ik dat ook in me had, die kracht, en wilde dat graag ervaren. De geboortes van mijn kinderen (2 jongens en een meisje en 1 miskraam) hebben me op mijn pad van bewustzijnsontwikkeling gebracht. Daar startte voor mij de ontdekking van (mijn) vrouwenkracht. De scheiding van de vader van mijn kinderen leerde me hoe ‘in liefde loslaten’ geleefd kon worden.
Met werken startte ik in de reiswereld, want werken met mensen, de wereld zien en verschillende talen spreken was mijn droom. Maar in die wereld bleek mijn toekomst niet te liggen. De inhoud, mijn ‘gids’-kwaliteiten’, mag ik in andere vormen tot uitdrukking brengen. Zo was ik jeugdhulpverleenster en leerde ik over mijn eigen kindertijd en welke imprint die in mij gemaakt heeft en hoe ik daar weer vrij in kan worden. Werd ik leidinggevende en leerde ik wat ‘dienend leiderschap’ inhoudt. Ging ik als zelfstandig verandercoach aan de slag en ontwikkelde ik mijn ‘gids-kwaliteiten’ nog verder. Ontdekte ik de kracht van energetisch werk en mijn verbinding met ‘het wetende veld’ door opstellingen, Healingconferenties en reizen naar krachtplekken op aarde. Hierdoor kreeg mijn werk meer en meer vorm in de diverse ’talen’ die we spreken. Niet alleen in woorden, maar ook via de taal van het lichaam en de verbinding met de ziel als kompas. Ik raak daarmee mensen aan, soms letterlijk, soms figuurlijk, individueel of in groepen.
Ik ontdekte dat ik niet voor niets als vrouw door dit leven ga. Ont-wikkelde me daarin. In deze tijd, waarin de balans tussen het mannelijk en vrouwelijke weer hersteld mag worden draag ik daar als vrouw graag aan bij.
Grootmoeder
Toen ik 43 was, net bestuurder van een welzijnsorganisatie, en iemand mij vroeg: “wat wil je verder worden?” antwoordde ik spontaan: “oma!” Ik moest lachen om mijn antwoord, het verraste me, maar ik wist meteen precies wat ik bedoelde.
Ik wilde een grootmoeder zijn. Een vrouw die geleerd heeft van het leven. Waar het fijn is om bij te zijn. Omdat je bij haar mag zijn die je bent. Zoals zij ook is die zíj alleen maar zijn kan.
Inmiddels ben ik oma in real life (wat een kado!). En ervaar ik meer en meer dat ook de grootmoeder in mij, die ik toen voor me zag, door rijping van het leven wakker is geworden.
Ik sta op de drempel. Ik voel dat ik aan het rijpen ben, volledig vrouw word. Je lichaam gaat pas na je veertigste bloeien. Dan begint het eigenlijk pas.
Ik zie dat vrouwen, als ze er goed doorheen komen, na de overgang zo’n warme laag over zich heen hebben. En dan kun je dat ook overal neerzetten: die sappige, honingrijke volle aanwezigheid.
(Citaat uit het boek De beste tijd van je leven – Lissette Thooft)